Araf
Dağlar bir diken gibi sırtımda uzanıyor
Ya da yollar tüm ısırganlığıyla bana kıvrılıyor
Ben göğe aitim,
bulutlar gözlerimde külleniyor
İnancı ve duası olan herkes güçlüdür
Uzatmak istiyorum inancın tüm ışıklarını
Duası kısa olan tüm zayıflara
Dağların sırtlanmaya korktuğunu ben yüklendim
Çünkü ben âdemim
Âdemin hatırına okuyup yazıyor kalemim
Melekleri bile geçen eşrefi mahlûkat benim
Araf’tan sarkıtılan üç hece elif, lam, mim
Bir tek bunlara dönüyor lal dilim
Sıcak asfaltlar dökülürken damlalar yanağımdan süzülüyor
Bu dönüş şiirim kelimeler benden raks istiyor
Bir sayha dağların altından, kulaklarım nedensiz çınlıyor
Ben turkuazın tonlarını ararken müthiş bir kızıllık yüzüme
çarpıyor
Aklım ikide bir kalbimi dürtüyor, bende kendimi
Ben kalbimi dürtüyorum oda asıl sahibini
Yansıması olan her şey benden izler taşır
Sevdiğim her şey benden yansır.
Yorumlar
Yorum Gönder