Vakit İ(k)indi

Belki verdiğimiz nefesleri,

Geri aldığımız için kokuyordur.

Sürekli aynı yolda

Yolun ortasında kaldığımız için

Yenilemediğimiz için belki o adımları

Yüksek sesle konuştuğumuz içindir belki

Kim bilir belki sema bize dargın şimdi

Belki asırlık bir hüzün bu,

Pencerenin tahta çerçevesine sinen.

Misk kokusunu unutmuşuz sanki

Aşklarımız eskisi kadar güzel değil.

Yakup gibi ağlayamıyoruz artık

Yusufi hasretlerimiz ise

Uçmuş gibi

Neyi anlattığımızı bilmiyoruz birbirimize

Tekrar tekrar

Aynı yalanlarla çıkıyoruz huzuruna sevdiklerimizin

Adına garip bir divane deyin geçsin

Kanadını kırın mutlulukların

Ve tamamıyla umudunuzu kesin ve gidin.

Hayır, hayır böyle yapmayın sakın, lütfen yapmayın.

Umut var hala

Rahmet gelecek sanki

Bakın o şerbetler bizim, şu tövbe dolu kâseler bizim.

Tövbelerimizi sunuyoruz şimdi

Sessizce gözyaşlarını akıtma vakti

Gecenin en sessiz vaktinde pişmanım ya rabbi

Pişmanım ya rabbi deyip tövbemizi yenilemenin vakti

Pişmanım derken süzülen terlerle kendimizi yıkamanın vakti.

Vakit tövbe vakti,

Vakit yakın,

Kıyametin kopması yakın…

M. Zeki Aygur

Sessiz Notalar