Ey Aseman! -1

Prangalar vurdum ölümlerime

Adaletin tecellisi sükûtlarımı konuşturdum.

Günah yükünü temizleyecek cezalarda verdim kendime

Nankörce atılan tokatlara çığlıklar attım bende

Yokluğuma varlık sıfatını giydiren rahmana yürüdüm

Somutlaştırdım tüm eylemlerimi yani

Ben kimim?

Güncelliğimi yitirecek miyim yoksa bu imtihanda?

Dil ile sınırlı kalmayacak kadar değerli iddialarım var benim

Sahi “iman ettik” demekle,

Sınanmadan bırakılacağımızı mı sanıyoruz?

Ey Aseman!

Biliyorum çok sitemkârım

Günahlar, bağlamış ellerimi.

Oksijensiz yanıyor genzim.

İmtihanın şartı irade iken,

Neden kazanamıyoruz bu ilk imtihanı ey Aseman!

İblis hep üstünlük mü taslayacak bize

Çoğumuzu da şükreder bulamıyorum ey Aseman!

Sakın ola bu sınırı aşmayalım

Şayet bu yasağı da aşarsak

Zalimlerden oluruz ey Aseman!

Arzu ve ihtiraslarımıza hâkim olamıyor muyuz ne?

Hani ahde sadakat, söze bağlılık, emanete riayet.

Şu ağaca yaklaşma Aseman

Yaklaşma dedim ey Aseman!

Sana onun bir düşman olduğunu söylememiş miydim?

Ah Aseman!

Biz nefislerimize zulmettik

Haydi, bela taşları gelmeden,

Tövbelere yönelelim.

Rahmanın rahmetinden ümit kesmeden

Nefislerimizi kınayalım durmadan

Yıkalım yeniden inşa etmek için

Haydi, hep beraber

Darul nimetten Darul belvaya

Haydi, gidelim Aseman!

Cennet bahçelerinden, bela ve zorluk diyarına.

Alçalmaya ve yükselmeye

Mutluluğa ve huzura

Melekler gibi sabit değiliz biz ey Aseman!

Haydi, kabiliyet libaslarını giyip ulviyete gidelim

İrade yolsuzluğuna bulaşmamış nefislerimizi götürelim başka cennete

Fakat şimdi imtihan zamanı ey Aseman

Eskitip yıpratan belalardan, taşlardan uzaklaşma zamanı.

Zira bilseydik darlık kadar bollukta bir beladır ey Aseman!

“haydi, sabredenleri müjdele”

Haydi, cennete gidelim. 

 (22 Ekim 2014 Çarşamba 11.20 - İhmal ettiğim bir ders saati)

Muhammed Zeki Aygur